Drents Friese Wouden Rit
Zondag 15 juli stond een gezamenlijke rit op de agenda. De MGATO en de MG Noord Vriendenkring waren er opnieuw in geslaagd iets moois te presenteren.
Velen hadden al heel wat kilometers afgelegd om op de startplaats in het mooie Noordwolde te komen. De ontvangst bij de fam. Admiraal was allerhartelijks. De koffie en de lunch waren prima verzorgd. 33 MG’s, waarvan vele MGA’s en een Magnette begonnen aan de rit.
Wij zijn al een aantal keren in Drenthe (of Drente?) op vakantie geweest. Fietsend geniet je op een andere manier dan in de auto, maar in een open MGA is het schitterend rijden. Geen haast hebben en letten op de medeweggebruikers is het devies. Wij reden langs het “Herinneringscentrum Westerbork” en de route bracht ons naar het “Meisje van Yde”. Een verhaal uit de lokale overlevering.
Dit was een prachtige rit, prachtig weer en een verkoelende afsluiting in een Italiaanse tuin waar wij onder de druivenranken konden bijkomen voordat wij huiswaarts reden.
Iets geleerd (aan herinnerd)? Jawel, rijd niet te veel achter anderen aan.
Je rijdt dan gauw te hard en je mist veel moois langs de route.
Met groet, Cor Kool
Wat kun je er allemaal aan doen om een MG-RIT tot een succes te maken….!
Voor 15 juli 2018 stond een zinnenprikkelende uitnodiging van “De vriendengroep MG Noord” op het programma.
Zij hadden in zeer nauwe samenwerking met onze voorzitter een hele mooie rit door de Drents-Friese Wouden uitgezet. De rit zou wel 90 km meanderend door het zeer afwisselende landschap van bossen en open velden leiden.
Tegenwoordig maken Trees en Aad geen probleem meer over de afstand van waar de rit gereden wordt of het nu 257 km is of 752 , we boeken gewoon een hotelletje in de buurt van de startplaats. In ons geval deze keer dus bij hotel Valk in Wolvega.
In 1985 en -86 had ik er al eens 200 km. geschaatst en ook nog eens 11 steden aangedaan, dus waar we heen gingen: “Nostalgie ten top”. Vol goede moed gingen wij zaterdag 14 juli dus naar Friesland met o.a. ook de wetenschap dat er ter plaatse twee fietsen zouden klaarstaan. Een E-bike voor Trees en een zonder “E” voor Aad.
Diezelfde middag al hadden we dus een kennismakingsfietstocht vanuit Wolvega richting De Blesse en via Blesdijke naar Oldemarkt, waar we van onze eerste Terrasgang genoten. Toen langs het water het “Mallegat” en met het voetveer doorgefietst naar het bredere water “ Het Wijde” om vervolgens onze weg te vervolgen langs het water “De Lende” en via de Lende Vallei naar het Valk Hotel in Wolvega, alwaar een heerlijke Biefstuk Stroganoff voor ons geflambeerd werd.
Geïnspireerd door de mooie natuur besloot ik om de volgende morgen om half zes wakker te worden en wel om op mijn in Wolvega net gekochte wandel-sepatu`s (Ik was mijn wandelschoenen vergeten) naar de Lende Vallei te lopen en vervolgens langs het riviertje De Lende en De Linde in de zeldzaam mooie streek en ook Natuurresservaat de Linde Vallei terecht te komen. Op die zondagochtend ben ik de eerste twee en half uur geen mens tegengekomen en kon ik met volle teugen genieten van de Bulleketroeten in het water. Ook de “Schrijvertjes” dansten, niet gehinderd door de kwakende kikkers, over het water heen. De vogels floten hun hoogste lied en de ooievaars brachten de verse baby`s naar de nieuwe wijken ver weg aan de horizon.
Kwart over negen was mijn eerste dagdeel in wonderful Friesland voorbij en genoot ik samen met Trees van het overheerlijke ontbijt o.a. ook door het beleg iets ruimer op de versgebakken broodjes te draperen.
Na het ontbijt, we hadden nog tijd genoeg, lekker ontspannen de MGA weer volgepropt en langs nostalgische binnenweggetjes gereden naar de Dr. Mulderstraat 8 in Noordwolde. Waar we welkom werden geheten door de gastvrije gastheer en dame Henri en Marion Admiraal, alwaar een ongekend aantal MG-tjes rondom huize Admiraal de straten vulden.
Het werd een gezellige kennismaking met een hele hoop nieuwe en vrolijke MG-gezichten. Alleen al deze kennismakingen met een bakkie, een hapje en een snapje deden ons goed. Deze gezellige ontmoetingen waren de toen al 257 gereden kilometers ten volle waard. Het verruimt je gezichtsveld en dat is als MGA-rijder zo wie zo een leuke bijkomstigheid.
Een slordig kwartiertje na twaalven gingen we van start richting Frederiksoord, Doldersum, Wateren, Oude Willem en zo naar Diever. Onze start was dus al zeer gevarieerd en ook bijzonder bosrijk, wat met de zomerse temperaturen een fijne bijkomstigheid was. Het bord “Oude Willem” deed ons goed want we zagen voor en achter ons weinig MG-tjes meer. En toen ook Diever in ons vizier kwam, wisten we het zeker, we zaten op de goede koers. Daar vandaan na een stukje richting Dwingeloo, linksom richting Leggeloo, Eemster, Boterveld en Geeuwenburg.
Leuk hè, zeg ik tegen Trees, al die Friese plaatsnamen… Jò, zegt ze, we zitten al een paar uur in Drenthe…… Ik dòch het al, zei ik even later tegen haar.. “Hier hedde ik niet geschaatst”
Van Geeuwenburg langs een stukje Beilervaart naar Heiken. De tragedie van het “Herinneringscentrum Kamp Westerbork” hadden we al eerder aanschouwd en we reden verder via Annen, Geelbroek, Eleveld, Anreep, Deurse, Balloo, Loon, Gasteren, Zeegse en over “De Hunebedstraat” naar Tynaarlo, waar al snel de borden van “Het Meisje van Yde” ons leidde naar “De gebroken Cirkel”. Dit was een labyrint van zwerfkeien, welke de vindplaats aangaf van een ca. 2.000 jaar oude mummie welke in de ijzertijd omstreeks het begin van de jaartelling op een gruwelijke wijze door middel van een Strafrechtelijke Executie is opgeofferd.
De ware toedracht
Ik stond geheel alleen midden in de cirkel en mijn gedachten gingen een tweeduizend jaar terug in de tijd. Ik zag met mijn paranormale vermogen een Germaanse blonde jongedame lopen. Zij liep daar “al in de nachtelijke uren” een Romijn tegen het lijf en ondanks of “misschien wel juist vanwege” dat ze lichtelijk mank was, gaf zij zich over aan het minnespel wat zij schijnbaar goed beheerste.
Dit herhaalde zich vele nachten keer op keer tot het moment dat ze werd betrapt. De Romijn wist te ontsnappen, hij verkoos het hazenpad en trok zich terug tot achter de Rijn. Gezien deze vijand en amoureuze indringer van het bewuste Germaanse kamp, gevlucht was en dus niet opgeofferd kon worden, werd de blonde Germaanse jongedame op een gruwelijke wijze via een Strafrechtelijke Executie opgeofferd.
Dit is dus sinds 15 juli 2018 de ware toedracht van Het Meisje van Yde.
Het hoofdstuk Yde konden we dus achterlaten en we scheurden met onze MGA MKII via het historische gehucht De Punt richting Glimmen, Noordlaren, Midlaren naar Zuidlaren. Op de Verlengde Stationsweg nr. 6 arriveerden wij bij het Italiaanse Restaurant Friuli. Daar aangekomen was praktisch het hele deelnemersveld aanwezig voor een ware smulpartij, waar de flessen Italiaanse wijn vrolijk rondgingen en de Piza`s afgewisseld werden met heerlijke biefstukken of andere stukken Hollandse keuken.
Al met al een bijzonder geslaagde dag, waarbij wij als grootste kilometervreter ook nog een heerlijke fles wijn toegereikt kregen.
Onze slogan is dus en dat geld voor alle MG-leden:
Wat kun je er allemaal aan doen om een MG-RIT tot een succes te maken….! Gewoon altijd meedoen.
