In tegenstelling tot vorig jaar, nu een stralende zomerdag. Paraplu’s waren niet nodig, maar zonnebrandcrème was geen overbodige luxe, zoals het gezicht van onze voorzitter aan het eind van de dag duidelijk maakte.

Het British Race Festival werd dit jaar gesponsord door Louwman, de importeur van auto’s die per stuk meer kosten dan tien of twintig van onze MG-A tjes tezamen. Mogelijkheid genoeg dus om je te vergapen aan Bentley’s, Morgan’s en Maserati’s, maar vooral aan de exotische McLarens. Naast al dit luxe gedoe, werd er op de baan gewoon hard gereden en gestreden. Met name de race met Healey’s was een grote dweilpartij, waarbij elke bocht driftend werd genomen. Maar ook races met Jaguars en de mij onbekende Ginetta’s. Dat is blijkbaar een groot ding daar op dat eiland, want er zijn vele klasses met ieder tientallen deelnemers. En zo’n merkenrace is altijd spannend omdat er zo weinig verschil in de techniek zit. Het is de coureur die het verschil maakt. Dat zou onze Max (Verstappen) ook wel willen. Op een giga scherm konden alle bezoekers achter de pits zien hoe hij direct na de start werd aangetikt en de Grand Prix van Oostenrijk moest verlaten.